Η Μαρία Χανιωτάκη είναι σκηνογράφος. Είναι όμως και ποιήτρια, που εκφράζεται μέσα από το παραμύθι και τη ζωγραφική. Η φαινομενική πολυπραγμοσύνη της συνθέτει ένα παζλ μιας και μοναδικής εκφραστικής δύναμης. Άυλα, ονειρικά, λαμπυρίζοντα, απλώνονται τα Σπίτια στα λιβάδια, τα Λουλούδια στους Αγρούς και η Ηχώ στον Αέρα... στη νέα ενότητα της εικαστικής δουλειάς της. Με στρας, φτερά και χρώματα σε σκόνη, αιχμαλωτίζεται ο Χώρος -το Φως στα χρωματιστά Λουλούδια, η Κίνηση στον Κύκνο, ο Ήχος στην Ηχώ. Με φωτογραφίες σε διαφάνειες αιχμαλωτίζεται ο Χρόνος... Αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις των υλικών, επεκτείνονται σε μεταμορφώσεις προσώπων, συχνά πρόσωπα του ιδιωτικού της χώρου. Ανθρώπινες μορφές ερμηνεύουν λουλούδια, και πρόσωπα με συναισθηματική η συμβολική βαρύτητα μεταμορφώνονται σε Αγίους. Τη θηλυκή υπόσταση με θρησκευτικές προεκτάσεις τιμά, όχι μόνο με τα τέσσερα επεισόδια του προπατορικού αμαρτήματος Εύα, αλλά και με το πολυεπίπεδο έργο της Αγία. Η ελεγειακή μορφή της Αγίας, πολυδιάστατη στην εκτέλεση, αλλά και εννοιολογικά, αιχμαλωτίζεται στον βυζαντινίζοντα τύπο, αποκτώντας διαχρονικότητα.

Η εναλλαγή δισδιάστατων επιφανειών, όπως το χρυσό φωτοστέφανο, με στοιχεία που παραπέμπουν στις τρεις διαστάσεις, ανακαλεί στη μνήμη μας έργα ευρωπαίων ζωγράφων από το πέρασμα του Συμβολισμού στην Art Nouveau. Η τεχνοτροπία συναντά εδώ την πηγή έμπνευσης, τους στίχους του συμβολιστή ποιητή Μαλαρμέ.
Πίσω από μελετημένες μεταμορφώσεις, που αποκαλύπτονται κάτω από ιμπρεσιονιστικές όψεις της φύσης και πίσω από συμβολικές προεκτάσεις, ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μια κοσμοθεωρία ευαισθησίας και ανησυχιών...

Εργίνα Ξυδού, ιστορικός Τέχνης